Dag allemaal,
Het is januari 2021, we zitten middenin een lockdown door het vervelende Corona virus en de meeste musici zitten thuis. Een beeld wat nu al bijna een jaar speelt. Wat was ik aan het begin van de eerste lockdown in maart opeens blij dat ik twee jaar geleden heel fanatiek een nieuwe hobby vond! Zingen! Eigenlijk is het een gek verhaal hoe ik hier terecht ben gekomen… Laat ik dat eens met jullie delen.
Als kind zong ik vrij veel, in het schoolkoor op de Vrije School in Oldenzaal en later in Zutphen en voor de lol tijdens lange wandelingen in de natuur samen met mijn vader en broer. We zongen het liefst canons en meerstemmige liedjes. Vanaf mijn conservatorium tijd, waar ik dus viool studeerde, zong ik vrijwel nooit meer. Behalve tijdens sommige kerkdiensten waar ik aanwezig was om met de cantate mee te spelen. En opeens begon het me op te vallen: elke keer dat ik zong was ik binnen een halve minuut al hees… Ik schonk er haast geen aandacht aan, maar het was me wel duidelijk dat ik blijkbaar iets helemaal verkeerd deed. Ik had alleen geen flauw idee wat! Zo kabbelden de jaren voorbij en af en toe dacht ik: ‘ik zou toch wel eens willen weten wat ik dan verkeerd doe en hoe het dan wél moet’. Maar ik had het lef niet om een docent te zoeken en de drang was waarschijnlijk niet sterk genoeg. Tot ik een kleine 3 jaar geleden opeens achter mijn computer zat en een vonk van daadkracht door me heen voelde gaan. Ik had inmiddels voor de lol ook al een aantal mandoline lessen gevolgd, dan kon ik toch ook best eens zangles proberen?? Wat ik belangrijk vond was dat het toegankelijk moest zijn en dat ik een docent moest proberen te vinden die ik goed genoeg vond. Oké, ik wist dan wel totaal niks van zingen af, maar wél van muziek en lesgeven. En ik ben ook behoorlijk kritisch… Ik googelde wat en vond een docent op fietsafstand, ik mailde, de proefles klikte en van het een kwam het ander: ik begon met zanglessen. Het eerste kleine jaar wilde het nog steeds niet zo lukken; als ik ‘klassiek’ probeerde te zingen werd ik altijd gelijk hees, maar de lichte muziek ging ietsje beter, dus ik kwam dat jaar door met wat musical en jazz liedjes. Daarnaast had ik ook niet zo’n behoefte aan klassieke muziek, ik werkte zo verschrikkelijk hard als violiste en alle klassieke muziek die ik om me heen hoorde, associeerde ik met werk en stress. Ik werd er nog niet erg goed in, maar het werd me wel steeds duidelijker dat ik het echt heel erg leuk en fijn vond om te zingen. Na een klein jaar, tijdens de Passie periode, had ik weer een aantal Johannes Passions uitgevoerd en tijdens het horen van alle zangsolisten kreeg ik steeds meer de drang om tóch ook klassiek te willen leren zingen. Het was toen april 2019. We deden weer een poging tijdens de les en opeens viel er een kwartje: mijn beeld van een klassiek zanger en hoe die in mijn ogen geluid produceerde was compleet verkeerd en daardoor zat ik op een heel verkeerd spoor te zoeken. Ik zag eindelijk een glimp van het juiste spoor! Vanaf dat moment ging het eigenlijk beste snel (voor iemand die vlak daarvoor nog geen normale noot kon zingen zonder hees te worden). Ik begon meer te studeren, te ontdekken, en eigenlijk is die ontdekkingstocht nog steeds bezig. ‘Dankzij’ corona en de daardoor ontstane stilte en rust is mijn liefde voor klassieke muziek weer teruggekomen, heb ik veel meer tijd om rustig te studeren en te ontdekken en te experimenteren. Ik voel me momenteel nog echt een amateur, want er is nog zo ontzettend veel wat ik niet weet. En bovendien heb ik nog niet de automatische reflexen om op elk willekeurig moment iets te kunnen, maar het lijkt als een puzzel waarvan een groot deel van de stukjes wel ongeveer op de goede plaats liggen. Het plaatje wordt steeds duidelijker:-) Ik ben ontzettend dankbaar voor het moment dat ik de moed had om de beslissing te nemen om les te nemen. Ik zou dat iedereen aanraden die graag iets wil leren. En bovendien heb ik een fantastische docent, Maurits Draijer, check vooral zijn boeiende verhaal op zijn website: https://voiceconstruction.nl
Omdat ik al tijdens de eerste lockdown erg behoefte had aan het hebben van een doel én ik er altijd van houd om lekker zelf en in mijn eentje dingen te doen, besloot ik om wat filmpjes te gaan maken. Ik begon mijn eigen YouTube kanaal. Leuk om de ontwikkeling van mijn stem een beetje te kunnen volgen. Er staat nog niet heel veel op, maar mijn plan is om er heel veel op te gaan delen. Voorlopig duurt de lockdown nog zeker 3 weken, dus hopelijk ben ik dan weer een aantal uploads verder!
Abonneer je vooral op mijn YouTube Kanaal